Este poema verdadeiramente pon os pelos de punta a calquera con un mínimo de sensibilidade...que poder de estremecemento, que contundencia....
Aguanta a respiración...
Tan doloroso e lindo ao tempo...
Non sabes, Belén, cantas veces penso neste poema...
Sen palabras. Admirable...
Si, Tamara, é contundente, verdade?
Por suposto ! Ademáis de emotivo e insinuante. É curtiño pero matón.
Jaja:) Alégrame que o disfrutes. Está ben recordar a Lois Pereiro aínda que remate o seu ano. Un poeta das emocións.
Este poema verdadeiramente pon os pelos de punta a calquera con un mínimo de sensibilidade...que poder de estremecemento, que contundencia....
ResponderEliminarAguanta a respiración...
ResponderEliminarTan doloroso e lindo ao tempo...
ResponderEliminarNon sabes, Belén, cantas veces penso neste poema...
ResponderEliminarSen palabras. Admirable...
ResponderEliminarSi, Tamara, é contundente, verdade?
ResponderEliminarPor suposto ! Ademáis de emotivo e insinuante. É curtiño pero matón.
ResponderEliminarJaja:) Alégrame que o disfrutes. Está ben recordar a Lois Pereiro aínda que remate o seu ano. Un poeta das emocións.
ResponderEliminar