23/02/12

IMOS AO TEATRO: LA SOMBRA DE LEAR



Un rei, Lear, vello e canso, decide repartir o seu reino entre as súas tres fillas, con todas as riquezas, autoridade, poder e obrigas que leva, mantendo para si mesmo só a coroa e o título de monarca. Con todo, as fillas traizóanlle, cada unha á súa maneira, e o rei vese só, enfermo e desprezado, enfrontado a un destino miserable que el mesmo puxo en marcha. Arrastrándose á morte, coñecerá a tolemia, a vergoña, a fidelidade, a alegría e o horror. 
Será un único actor o que poña en escena a súa versión de O rei Lear, de Shakespeare. Este único intérprete empéñase en contar a traxedia do soberano Lear, el só. Pero, seica é posible? O actor loita contra si mesmo, contra o seu medo a xulgarse, á crítica, ao fracaso, a resultar patético... 
Esta é a montaxe que "Ultramarinos de Lucas" ofrecerá o día 1 de marzo no Forum Metropolitano da Coruña e á que asistirá o alumnado do noso instituto. 

18 comentarios:

  1. Anónimo1:07 p.m.

    A mi la obra me pareció entretenida al principio,pero poco a poco se me hizo pesada por lo larga que era y además los asientos no eran muy cómodos.El autor no parecía nervioso aunque el lo digera.Parecía que se dejaba llevar y las aclaraciones que hacía me ayudó a entender la obra.El final fue demasiado rápido porque parecía que morían todos de repente.Lo que más me gustó es la parte donde el actor representaba los sentimientos del rey a través del efecto de las luces ,el full porque era gracioso y cuando al actor se le quedó pegado la bufanda al hombro pero supo reaccionar.Lo que menos me gustó fue la parte en la que morían todos muy rapidamente.
    Adrián Brandariz 3a

    ResponderEliminar
  2. Grazas, Adrián, pola túa valoración.

    ResponderEliminar
  3. Anónimo4:50 p.m.

    En mi opinión,la obra en pricipio fué entretenida,ya que presentaba todo lo que pasaba y nos hacía reir,a mi me hizo reín cuando se puso el zapato en la cabeza y dijo que era el rey Lear,por otra parte la obra se hizo muy larga como el ya explicó al principio,la parte que a mi más me gustó fué cuando hacía de Full,con la bocecita que ponía,hacía mucha gracia,por otra parte cuando se empezaron a morir muchos personajes y demasiado rápido no me gustó mucho tampoco,lo que más,más me hizo reír fue cuando se intentaba suicidar contra el suelo y no daba porque ponía las manos,al fin y al cabo me ha gustado bastante y he pasado un buen rato aprendiendo como un solo actor puede representar a todos esos personajes,eso me pareció impresionante.
    Jorge Salorio Martínez 3ºE.S.O. A

    ResponderEliminar
  4. Anónimo5:11 p.m.

    Denada,Inés

    ResponderEliminar
  5. Anónimo5:56 p.m.

    Desde mi punto de vista la obra teatral fue amena y divertida.El actor al principio dijo que le daba miedo representar la obra,porque no sabia como íbamos a reaccionar.Pero a mi me pareció que el disfruto actuando,como yo disfrute de la obra.La idea de representar el solo la obra teatral(La sombra de Lear)es muy atrevida y lo de representar a los demás personajes por medio de otros objetos como un brazo,una cabeza,un tacón etc,me pareció una idea ingeniosa,porque ademas no es nada fácil.Me gusto que el actor estuviera dentro y fuera de la obra,porque ayudo mucho a entenderla mejor.Una de las cosas que más me gustaron fue que la obra la representó con un toque cómico,como cuando se ponía a correr con la silla de ruedas al rededor del escenario,otra cosa que me gustó fue cuando el Rey Lear se tenía que suicidar y no sabía como hacerlo(si poner las manos o no ponerlas).Y el desenlace fue muy rápido,porque se morían todos de repente y no se paraba mucho en dar explicaciones,como lo había echo anteriormente en la obra.
    A mí personalmente me gustó mucho y yo iba con la idea de que iba a ser un aburrimiento,pero me sorprendió que no fuera así.

    David Seijo Martínez 3ºA

    ResponderEliminar
  6. Anónimo10:56 p.m.

    La obra me gusto bastante porque al principio nos explico como se sentía un actor cuándo salía al escenario y nos informo como era la época en la que vivía Shakespeare.También me gusto mucho cuándo utilizo objetos para representar personajes,eso fue muy original.
    Nunca había visto una obra de teatro representada de esa manera.
    También me gusto cuándo salia y se metía de la obra,y me parece muy difícil concentrarse después de explicarla.
    Lo que no me gusto es que la obra fue bastante larga y el final fue muy rápido como si se acabase con prisa.

    ResponderEliminar
  7. Anónimo10:58 p.m.

    era Inés Diáz Goás 3A la anterior entrada

    ResponderEliminar
  8. Anónimo11:04 p.m.

    Sara Canle Babío 3ºA
    A mí la obra me gustó, aunque me pareció demasiado larga. Además, al final de la obra el desenlace fue muy rápido, pues todos los personajes murieron uno detrás del otro. Me pareció muy original que los personajes en vez de ser personas fueran objetos. Cada objeto tenía algo que ver con el personaje al que representaba, como una sandalia a la hija menor o un zapato grande como el padre.
    Lo que más me gustó fue la originalidad de los personajes y lo que menos fue el desenlace, pues fue muy rápido.

    ResponderEliminar
  9. Sara Casero 3.A3:45 p.m.

    En mi opinión fue una obra magnifica, lo que pasa es que fue muy larga.Lo que más me impacto fue la originalidad de los personajes, nunca había visto una obra de teatro de este tipo. También, restaría que el desenlace fue muy rápido, ya que los personajes fueron muriendo uno tras otro, pero quitando esa excepción la obra estuvo genial.

    ResponderEliminar
  10. Grazas, Sara, aínda que tiña que ser onte...

    ResponderEliminar
  11. Alejandro Ennes6:04 p.m.

    Para mi opinión la obra fue larga pero me gusto ya que la forma de replantarla fue muy curiosa, con aquellos objetos , era raro pero divertido. También me gusto cuando se paraba a explicar la obra, por que asi te situaba si estabas perdido.En definitiva fue buena y valió la pena.

    ResponderEliminar
  12. Grazas, Alejandro. Copio e pego dende o correo...

    ResponderEliminar
  13. Anónimo6:43 p.m.

    en mi opinión a la obra le sobraban algunas partes que podrían se resumidas pero a parte de eso la obra era muy buena y el actor que la interpretaba lo hacia genial, un poco pintoresco pero genial, en algunas escenas parecía que estaba loco, un ejemplo seria cuando empieza a hablar a un palo mientras que tiene un zapato en la cabeza.
    agradezco a Ines que nos permitiese ver esta adaptación de Shakespear, gracias Ines
    Jorge González Garrido 3º a

    ResponderEliminar
  14. Vale, Jorge, máis vale tarde...

    ResponderEliminar